فریدا کالو نامی ترین زن تاریخ هنر و ورای افسانه «Frida Kahlo» نقاش مکزیکی و یکی از زنان نامدار تاریخ هنر معاصر است

او بیشتر به خاطر خودنگاره های هنرمندانه اش معروف هست و در مورد آن‌ها گفته:

«اکثر نقاشی‌های من تصویری از خودم است،

زیرا که من بیشتر مواقع تنها بودم و خودم را بیش از هر کس و هر چیز دیگری می‌شناختم»

البته فقط نقاشی های او دلیل شهرتش نیست

بلکه زندگی عجیب و پر فراز و نشیب و دردآور او باعث محبوبیت او شده و نشان می دهد که زن بسیار قدرتمندی است

خانواده، تحصیلات و سال‌های ابتدایی زندگی فریدا کالو

فریدا در تاریخ ۶ ژوئیه ۱۹۰۷ از پدری آلمانی‌تبار و مادری دورگه (اسپانیایی و بومی مکزیک) در خانه‌ای که اکنون موزه فریدا است، موسوم به «خانه آبی» بدنیا آمد

پدرش از هنرمندان عکاس مشهور مکزیک بود که پرتره‌های زیادی از کودکی فریدا گرفته است

سلف‌پرتره‌هایی که فریدا از خود می‌کشید شاید به نوعی تداوم عکس‌های پدرش است

وقتی سه ساله بود انقلاب مکزیک و جنگ های داخلی به وقوع پیوست

در شش سالگی به علت ابتلا فلج اطفال ماه ها در خانه بستری ماند

این بیماری باعث شد پایه راستش لاغر تر بماند

و چون دوست نداشت کسی پای راستش را ببیند

همیشه با دامن های بلند با (تزئینات پیشاکلمبوسی و موهای آراسته نوار های پارچه ای رنگی و گل ها) ظاهر می شد

فریدا عاشق رشته ی پزشکی بود

و توانست در بهترین دانشگاه مکزیک که تنها ۳۵ دختر در مقابل ۱۹۶۵ پسر شرکت کردند، ادامه تحصیل دهد

نقطه عطف زندگی فریدا

اما بزرگ ترین حادثه زندگیش در سپتامبر ۱۹۲۵ اتفاق افتاد

فریدا دانشجوی هجده ساله رشته پزشکی ، در اردویی که می رفت تصادف اتوبوس باعث شد

از ناحیه های شانه،سینه،کمر،لگن و پا دچار شگستگی های پی در پی شود

خود او برای آن لحظه می گوید: دستهٔ صندلی چون شمشیری که به گاو می‌زنند در من فرورفت»

و برای جراحتی که بر اثر فرو رفتن میله ای آهنی بر رحم او دچار شد فریدا از داشتن بچه تا اخر عمر محروم شد

پزشکان از او قطع امید کردند و همچنین فریدا مجبور شد تحصیل در بهترین دانشگاه را رها کند ولی او هیچوقت ناامید نشد

شروع به نقاشی کشیدن

او زمانی که در بیمارستان به هوش آمد، اولین خواسته‌ اش از پدر خویش، خرید لوازم نقاشی بود

اولین نقاشی که او پس از تصادف اش کشید، تصویر یک اتوبوس بود که آن را با مداد طراحی کرده بود

فریدا با نقاشی کردن درد های روحی و جسمی اش را به بوم نقاشی منتقل می کرد او حتی گچ هایش را هم نقاشی کرد

و اعتقاد داشت که نقاشی تنها راهی است که به او قدرت می‌دهد و او را برای زندگی دوباره آماده می‌کند

ازدواج فریدا با دیه گو

بعد از مدتی طولانی از بیمارستان مرخص شد

و تابلو های خودش را پیش نقاش معروف دیه گو ریورا برد که در زمان دانشجویی در کلاس های طراحی با یک دیگر آشنا شده بودند

و دیه گو از تابلو های خیلی خوشش آمد و بعد مدت ها در سال ۱۹۲۹ باهم ازدواج کردند

وقتی ازدواج می کردند دیه گو ۴۲ و فریدا ۲۲ سال داشت

و مادر فریدا با ازدواج آن دو مخالف بود و به آن ها لقب «فیل و فاخته» داد

فریدا خود در این باره می گفت:

عاقبت روزی رسید که تابلوهایم را به نقاش بزرگ مکزیک نشان دادم دیه‌گو هنرم را تحسین کرد

در یک لحظه حس کردم زیبایی وجود مرا درک کرده و حالا من عاشق دیه‌گو بودم و دیه‌گو ریورا عاشق من!

روزها که می‌گذشت، من دیه‌گو را هم در کنارم کشیدم و دیه‌گو نیز مرا در نقاشی‌هایش گنجاند من سوسیالیست شدم و دیه‌گو عاشق

آقای ریورا، نقاش بزرگ مکزیک همسر من است من خوشبختم حالا فقط دلم می‌خواهد از دیه‌گو فرزندی داشته باشم

جدایی فریدا کالو از همسرش

ازدواج شان زیاد خوب نگذشت فریدا فقط یک بار حامله شد ولی مجبور به سقط ناخواسته جنین شدند

که فریدا یک تابلو به اسم جنین، رحم و خون کشید که اشاره به همین واقعه دارد

او در این باره می گوید: من هیچگاه نخواهم توانست کودکی داشته باشم، اما همه ی این نقاشی ها فرزندان من هستند

فریدا سومین همسر دیه گو بود اگر چه دیه گو در هنرش بسیار خوب و موفق بود، اما در ازدواج اش چنین نبود

او به زنانش مدام خیانت می‌کرد که فریدا نیز از آن مستثنی نبود

فریدا می‌دانست که او با زنان دیگر در تماس است، اما هیچوقت به رویش نیاورد

اما بزرگ ترین حادثه روحی وقتی به وجود آمد که فریدا فهمید دیه گو با خواهر کوچکش «کریستینا» خیانت می کند

و بعد این اتفاق فریدا از دیه گو جدا شد

و معروف ترین نقاشی خود را در این باره به نام (دو فریدا) کشید و خود درباره جدایی شان می گوید:

دیگر دیه‌گو هم با من نیست، رهایش کردم. حالا خودم هستم. نقاشی می‌کنم. این بار خودم را می‌کشم.

دست در دست خودم، با خودم ازدواج کرده‌ام. راستی، آیا من برای خود کافی‌ام؟

ولی جدایی شان زیاد طولی نکشید و در سال ۱۹۴۰ دوباره ازدواج کردند

در شرایطی که او بیماری سختی را تحمل می‌کرد و در بیمارستان به سر می‌برد،

همسرش بالای سر او رفت و بار دیگر از او خواستگاری کرد، فریدا هم برای بار دوم به او پاسخ مثبت داد

فریدا همیشه دربارهٔ دیه‌گو می‌گفت: «دیه‌گو، مردِ چاقِ نقاشم که همیشه روی پیشانی‌ام چون آفتاب می‌درخشد…»

سبک نقاشی

سبک های نقاشی: فراواقع‌گرایی یا سوررئالیسم و رئالیسم جادویی

سبک نقاشی فریدا بیشتر خودنگاره هایی هستند با رنگ هایی مختلف با چشمانی هشیار و لب هایی بدون هیچ درزی بر هم نهاده و به مخاطب زل زده

فریدا تا آخر عمر خودش ۱۴۳ نقاشی کشید که ۵۴ تای آنها خودنگاره اند

یکی از معروف ترین نکته های نقاشی های فریدا تزئینات او با گل و گیاه یا حیوانات است که احساسات فریدا را بیان می کند

و همچنین فریدا در نقاشی هایش علاقمند به نشان دادن داخل بدن انسان مثل قلب می باشد

که دلیل آن هم استعداد و تحصیل فریدا در رشته پزشکی است

مرگ فریدا کالو

درسال ۱۹۵۳ پزشکان بدلیل بیماری قانقاریا مجبور به قطع کردن پای فریدا شدند

و در آخرین سال زندگی اش با صندلی چرخدار زندگی کرد و برای دور کردن درد های جسمی و روحی به اعتیاد روی آورد

و در ۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ به دلیل انسداد جریان خون درگذشت و خاکسترش اکنون در موزه فریدا است

او در آخرین روز های زندگی اش در دفتر خاطراتش نوشته بود :«امیدوارم عزیمت لذت‌بخش باشد و امیدوارم هرگز بازنگردم»